Έρευνες δείχνουν ότι σχεδόν το 75% των αυτιστικών ατόμων αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, όπως άγχος, στρες και κατάθλιψη. Ωστόσο, οι κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας βασίζονται κυρίως σε νευροτυπικούς πληθυσμούς, αφήνοντας ένα σημαντικό κενό στην αποτελεσματική υποστήριξη των αυτιστικών ατόμων.
Αν και θεραπείες, όπως η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT), δείχνουν κάποια αποτελεσματικότητα στους αυτιστικούς νέους χωρίς νοητική στέρηση, τα ερευνητικά ευρήματα είναι ασαφή. Αυτό αναδεικνύει την ανάγκη για εξατομικευμένες παρεμβάσεις, που λαμβάνουν υπόψη τις ειδικές γνωστικές, συναισθηματικές και αισθητηριακές ιδιαιτερότητές τους.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Μέχρι να υπάρξουν περισσότερα ερευνητικά δεδομένα, οι κλινικοί θεραπευτές πρέπει να προσαρμόσουν τις υπάρχουσες θεραπείες στις ανάγκες των αυτιστικών ατόμων. Η θεραπεία πρέπει να είναι δομημένη αλλά ευέλικτη, λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες στη διαχείριση επιτελικών λειτουργιών, τη συναισθηματική ρύθμιση και τις αισθητηριακές ιδιαιτερότητες στις ΔΑΦ.
Για άτομα με συνυπάρχουσες ΔΕΠΥ και ΔΑΦ, επιπρόσθετες προσαρμογές, όπως προβλεψιμότητα και στρατηγικές αυτοπαρακολούθησης, μπορούν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και να αποτρέψουν την παραίτηση από αυτήν.
Ώρα για Καινοτομία!
Η εμπειρία μας στο MONOROΔI μας έχει διδάξει ότι οι αυτιστικοί έφηβοι και ενήλικες με ΔΕΠΥ μπορεί να βιώνουν δυσφορία μετά τη συνεδρία CBT, καθώς η ανάλυση των μη βοηθητικών σκέψεων ή συμπεριφορών μπορεί να οδηγήσει σε εμμονική εστίαση, υπερβολική ανάλυση και αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις. Τα άκαμπτα μοτίβα σκέψης και η αυξημένη αυτο-ανάλυση συχνά καθιστούν τη θεραπεία πιεστική αντί για βοηθητική.
Για καλύτερα αποτελέσματα, η θεραπεία πρέπει να ξεπερνά την απλή γνωσιακή αναδόμηση και να ενσωματώνει συμπεριφορικές στρατηγικές, τεχνικές συναισθηματικής ρύθμισης και προσεγγίσεις που βασίζονται στα δυνατά σημεία. Αναγνωρίζοντας τις ανάγκες των νευροδιαφορετικών ατόμων, η θεραπεία μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο αυτογνωσίας και ανάπτυξης, αντί για ένα άκαμπτο μοντέλο που προκαλεί απογοήτευση.
Ως ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές, οφείλουμε να εμβαθύνουμε στην κατανόηση των νευροαναπτυξιακών καταστάσεων, ώστε να παρέχουμε προσβάσιμη, αποτελεσματική και βιώσιμη θεραπεία.
References
Linden, A., Best, L., Elise, F., Roberts, D., Branagan, A., Tay, Y. B. E., Crane, L., Cusack, J., Davidson, B., Davidson, I., Hearst, C., Mandy, W., Rai, D., Smith, E., & Gurusamy, K. (2023). Benefits and harms of interventions to improve anxiety, depression, and other mental health outcomes for autistic people: A systematic review and network meta-analysis of randomised controlled trials. Autism : the international journal of research and practice, 27(1), 7–30. https://doi.org/10.1177/13623613221117931
Lai, M.-C., Kassee, C., Besney, R., Bonato, S., Hull, L., Mandy, W., ..., & Ameis, S. H. (2019). Prevalence of co-occurring mental health diagnoses in the autism population: A systematic review and meta-analysis. The Lancet Psychiatry, 6(10), 819-829. https://doi.org/10.1016/S2215-0366(19)30289-5
Spicer, L., DeCicco, E., Clarke, A., Ambrosius, R., & Yalcin, O. (2024). Understanding early maladaptive schemas in autistic and ADHD individuals: Exploring the impact, changing the narrative, and schema therapy considerations. Frontiers in Psychology, 15. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2024.1436053
https://www.attwoodandgarnettevents.com/blogs/news/can-cbt-be-helpful-for-autistic-adults-part-1
Commentaires