Ψευδοεπιστήμη και ΜΜΕ

Το άρθρο του μήνα σχολιάζει τον τρόπο, με τον οποίο διαδίδονται στην κοινή γνώμη «νέες θεραπείες» για τον αυτισμό, με την επιπόλαιη συνενοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και με την χρήση φορτισμένης γλώσσας, που απευθύνεται στο συναίσθημα των γονέων. Αφορμή για την συγγραφή του άρθρου ήταν η μόδα της «Υποβοηθούμενης επικοινωνίας» (FacilitatedCommunication, ή απλά FC), μιας 'μεθόδου' που είχε μεγάλη διάδοση προ ετών και όπου τα αυτιστικά άτομα χωρίς ομιλία υποτίθεται ότι έγραφαν τα μηνύματά τους σε υπολογιστή.

Οι έρευνες απέδειξαν ότι αυτή η θεραπεία ήταν μια απάτη, που κράτησε πολλά χρόνια. Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα του άρθρου, παραλείποντας τα κομμάτια που αφορούν λεπτομέρειες για την FC, καθώς τους προηγούμενους μήνες δημοσιεύσαμε πολλά στοιχεία σχετικά με την μέθοδο αυτή. Της Julie Riggott, από το Pasadena Weekly 19/5/2005

Η FC έχει μεν διαψευσθεί επιστημονικά, αλλά διαφημίζεται ακόμη από τον Dr. Douglas Biklen, ιδρυτή του Facilitated Communication Institute στο Πανεπιστήμιο Syracuse. Ο Dr. Biklenέχει διοριστεί Κοσμήτωρ της Σχολής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου και η Επιτροπή για μια Επιστημονική Ιατρική και Ψυχική Υγεία (CSMMH) εξέδωσε μια δημόσια ανακοίνωση εκφράζοντας την ανησυχία της για την απόφαση αυτή (παρατίθεται στο αγγλικό πρωτότυπο, στο τέλος αυτού του άρθρου).
 
ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ: ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ Ή ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ;
 Σε μια ταινία, που φέτος ήταν υποψήφια για το βραβείο της Ακαδημίας, μια βαριά αυτιστική γυναίκα μεταμορφώνεται με θαυματουργικό τρόπο. Έχοντας στα τεστ νοητική υγεία 2 ετών, η SueRubinδεν μπορούσε να επικοινωνήσει ιδιαίτερα με τον κόσμο. Όταν ήταν 13 ετών, η μητέρα της ανακάλυψε μια τεχνική, την FC, όπου ένας βοηθός βοηθά το άτομο με αυτισμό να πληκτρολογεί. Όλα άλλαξαν. Αμέσως και για πρώτη φορά στη ζωή της, η Sueμοιράστηκε σκέψεις και συναισθήματα με τη μητέρα της. Τελικά ξανα έκανε τεστ με αποτέλεσμα 133 IQκαι μάλιστα γράφτηκε σε κολλέγιο (με έναν βοηθό). Υποτίθεται έτσι ότι ένα λαμπρό μυαλό ελευθερώθηκε από τη φυλακή της σιωπής.

Αυτή η ιστορία ελπίδας αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς είναι σαν χολιγουντιανό δράμα με χάπι-εντ. Όμως ο κεντρικός ήρωας της ταινίας AutismIsaWorldείναι μια αληθινή γυναίκα και γι' αυτό η ταινία προτάθηκε για υποψήφια στα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.

Το ντοκιμαντέρ όμως δεν αναφέρει ότι η FC έχει μια εντελώς αντιφατική προϊστορία που κλιμακώθηκε πριν από 10 χρόνια, όταν κατηγορήθηκε σαν ψευτοεπιστήμη.

Πολλές ελεγχόμενες μελέτες απέδειξαν χωρίς αμφιβολία ότι τα αυτιστικά άτομα δεν επικοινωνούσαν στην πραγματικότητα. Πολλοί οργανισμοί ειδικών, όπως η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδοψυχιατρικής, η Εταιρεία Ανάλυσης Συμπεριφοράς, εξέδωσαν επίσημες δηλώσεις πάνω στο θέμα, τονίζοντας ότι η FCδεν διαθέτει επιστημονική εγκυρότητα.

Παρ' όλ' αυτά ο DouglasBiklen, καθηγητής Εκπαίδευσης και ιδρυτής του Ινστιτούτου Υποβοηθούμενης Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Syracuse, εξακολουθεί την ζωηρή προβολή της μεθόδου. Δεν είναι έκπληξη το ότι ήταν συμπαραγωγός της ταινίας.
Λες και δεν ήξερε ότι το 1993 η Υπηρεσία Δημόσιας Τηλεόρασης (PBS) είχε μεταδώσει το «Φυλακισμένοι της Σιωπής» (στις σειρές Frontline), το CNNPresentsμετάδωσε αρκετές φορές την ταινία τον Μάιο του 2005. Το Newsweekπεριέγραψε την ταινία και την πρωταγωνίστρια στις 28 Φεβρουαρίου («Μωρά και αυτισμός»). Το κύριο άρθρο τόνιζε τις έρευνες για καλύτερη πρώιμη διάγνωση. Αλλά η πρώιμη διάγνωση δεν βοηθά και πολύ τους γονείς, αν δεν βρουν μια αποτελεσματική παρέμβαση για το παιδί τους.

Το Newsweekκαι τα συγγενικά του μέσα, TheTodayShowκαι MSNBC, δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν τους γονείς να καταλάβουν ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές. Με εξαίρεση το Nightlineστο ABC, η πρόσφατη μόδα δημοσιότητας για τον αυτισμό δεν τόνισε ποιες είναι θεραπείες με επιστημονική τεκμηρίωση. Αντίθετα, συνεχίζουν να παρουσιάζουν ψευδοεπιστημονικές μεθόδους χωρίς στοιχεία αποτελεσματικότητας ως θεραπευτικές επιλογές ίσης αξίας. Και οι γονείς εξακολουθούν να βρίσκονται μπροστά σε έναν ατελείωτο κατάλογο μεθόδων χωρίς καθοδήγηση για το σε ποια να στραφούν. Εντωμεταξύ, οι επιστήμονες γνωρίζουν σήμερα ότι η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση είναι πρώιμη εντατική εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς (ΑΒΑ).


«Ένα κερί στο σκοτάδι»
Εξ ορισμού, τα παιδιά με αυτισμό έχουν προβλήματα γλώσσας και κοινωνικοποίησης. Είτε δεν αναπτύσσουν καθόλου τον λόγο, είτε χάνουν ξαφνικά τις όποιες λέξεις είχαν μάθει, ενώ δεν κάνουν σχεδόν καθόλου βλεμματική επαφή με τους ανθρώπους.

Μπορούν επίσης να λικνίζονται, να πεταρίζουν τα χέρια, να ασχολούνται με επαναληπτικές συμπεριφορές. Μια άλλη ειρωνεία της διαταραχής είναι το ότι πολλά αυτιστικά παιδιά δεν έχουν κάποια εξωτερική διαφορά στην εμφάνιση από τα άλλα παιδιά, δεν φαίνεται να έχουν κάτι. Αν και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων διαφέρει πολύ από παιδί σε παιδί, το τελικό αποτέλεσμα είναι απομόνωση και απουσία συναισθηματικών εκδηλώσεων. Οι γονείς συχνά περιγράφουν τα παιδιά τους σαν αποσυρμένα σ' ένα δικό τους κόσμο χωρίς να δείχνουν αν καταλαβαίνουν τον κόσμο γύρω τους. Άλλωστε η λέξη αυτισμός υπάρχει πολύ πριν την διάγνωση. Αναφέρεται σε μια κατάσταση απορρόφησης σε σκέψεις και σε μια απόσυρση από την πραγματικότητα. Είναι κατανοητό ότι τα κοινωνικά ελλείμματα προκαλούν πολύ έντονα συναισθήματα στους γονείς.

Μια αιτία για την αφθονία θεραπειών του αυτισμού, που δεν έχουν ελεγχθεί και δεν είναι αποτελεσματικές, είναι ότι η διαταραχή περιβάλλεται από αρκετό μυστήριο. Το 1943 ο Dr. LeoKannerστο νοσοκομείο JohnsHopkinsπεριέγραψε τα συμπτώματα σαν μια ξεχωριστή διαταραχή από την παιδική σχιζοφρένεια και την ονόμασε «πρώιμο νηπιακό αυτισμό».

«Το πρόβλημα με τις αναρίθμητες θεραπείες για τον αυτισμό είναι το ότι 'τσιμπάνε' την ελπίδα των ανθρώπων», είπε ο Dr. SebastienBosch, κλινικός υπεύθυνος και συνιδρυτής των Ενοποιημένων Παρόχων Υπηρεσιών Καλιφόρνιας και θεραπευτής ΑΒΑ. «Οι περισσότεροι καταναλωτές δεν αξιολογούν το «προϊόν» έχοντας την κατάλληλη πληροφόρηση, διότι η υπόσχεση μιας γρήγορης λύσης ή η σκέψη «λες να...;» είναι ακαταμάχητες, και δικαιολογημένα, για τους γονείς σε απόγνωση.»

Ο Carl Sagan πραγματεύθηκε το σοβαρό πρόβλημα της ψευδοεπιστήμης το 1996 στο βιβλίο του «Ο στοιχειωμένος κόσμος: η επιστήμη σαν κερί στο σκοτάδι» (TheDemon-HauntedWorld: ScienceasaCandleintheDark). Εξηγούσε πως οι ψευτοεπιστήμες απευθύνονται βασικά στο συναίσθημα κι όχι στη λογική.  Και είναι ευκολότερο να διαδοθούν απ' ότι η επιστήμη, διότι έχουν χαλαρή τεκμηρίωση, κι έτσι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την επιστημονική μεθοδολογία επηρεάζονται εύκολα.

Ενώ υπάρχουν ψευτοεπιστήμες όπως η αστρολογία, η έκτη αίσθηση (extra-sensoryperception), η ουφολογία, που δεν κρύβονται, υπάρχουν άλλες που φορούν τον μανδύα της επιστημονικής ορολογίας στην ιατρική και στην ψυχολογία, κι έτσι εντοπίζονται δυσκολότερα. «Οι ψευτοεπιστήμες ισχυρίζονται πως χρησιμοποιούν μεθοδολογία κι έχουν ευρήματα επιστημονικά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι πιστές στην φύση της επιστήμης, διότι συχνά βασίζονται σε ανεπαρκή στοιχεία ή διότι αγνοούν ενδείξεις που δείχνουν το αντίθετο», έγραφε ο Sagan.

«Δεν είναι σύμπτωση ότι πολλοί οπαδοί των 'γρήγορων λύσεων' αποφεύγουν τον αυστηρό επιστημονικό έλεγχο των θεραπειών τους, και χρησιμοποιούν συναισθηματικά φορτισμένη γλώσσα για να διαδώσουν τις θεραπείες τους», είπε η Dr. GinaGreen, λέκτωρ δημόσιας υγείας και ειδικής αγωγής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του SanDiego. «Με απλά λόγια, η ψευδοεπιστήμη πουλούσε πάντα καλύτερα από την επιστήμη. Γι' αυτό όσοι υπόσχονται μια θεραπεία ή μια ουσιαστική καλυτέρευση του αυτισμού με ένα χάπι, μια βιταμίνη, μια αισθητηριακή θεραπεία, μερικές ασκήσεις για τα αυτιά ή τα μάτια ή τον εγκέφαλο, λίγο παιχνίδι με τους γονείς ή με φυσιολογικά παιδιά, αυτοί βρίσκουν μια μεγάλη και πρόθυμη αγορά για τις υπηρεσίες τους και τα προϊόντα τους.»

Η Greenέχει δουλέψει σε θεραπευτικά και ερευνητικά προγράμματα με άτομα με αυτισμό και άλλες αναπτυξιακές αναπηρίες για περίπου 30 χρόνια. «Ο αυτισμός», όπως έχει ανακαλύψει, «είναι το τέλειο πρόσφορο έδαφος για την ψευτοεπιστήμη.»


Ποιοι είναι οι κίνδυνοι;
Υπάρχουν οργανισμοί, τους οποίους οι γονείς μπορούν να εμπιστεύονται για να βρίσκουν επιστημονική και άρτια πληροφόρηση. Η ASAT(Εταιρεία για επιστημονική αντιμετώπιση του αυτισμού) συζητά διεξοδικά τις διάφορες θεραπείες, όπως η ακουστική ολοκλήρωση, η FC, η μέθοδος Miller, η αισθητηριακή ολοκλήρωση, το πρόγραμμα SonRise, το TEACCH, ένα πολιτειακό πρόγραμμα της Βόρειας Καρολίνας, στο Association for Science in Autism Treatment. Έχουν βρει πως κανένα από αυτά τα προγράμματα δεν έχει αυστηρή επιστημονική τεκμηρίωση με μελέτες για την αποτελεσματικότητά τους.

Το Κέντρο Κέιμπριτζ για τις μελέτες συμπεριφοράς Cambridge Center for Behavioral Studies αποτελεί άλλη μια καλή πηγή για γονείς που αναζητούν ερευνητικά άρθρα και συνδέσμους για αξιόπιστες πηγές πάνω στην εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς (ΑΒΑ). Η ΑΒΑ βασίζεται σε αρχές, οι οποίες ανακαλύφθηκαν πειραματικά, με δεκαετίες έρευνας, που είναι έγκυρη και κατ' επανάληψη επιβεβαιωμένη. Γι' αυτό τα Εθνικά Ινστιτούτα Ψυχικής Υγείας αναφέρουν την ΑΒΑ σαν την μοναδική τεκμηριωμένη αποτελεσματική αντιμετώπιση του αυτισμού. Αναφέρεται επίσης το έγγραφο «Ψυχική Υγεία: αναφορά του Αρχιάτρου», όπου λέγεται πως «τριάντα έτη ερευνών έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητα της μεθοδολογίας της εφαρμοσμένης ανάλυσης συμπεριφοράς για τη μείωση της απρόσφορης συμπεριφοράς και την αύξηση της επικοινωνίας, της μάθησης και της επιθυμητής κοινωνικής συμπεριφοράς.»

Οι ειδικοί ΑΒΑ συνήλθαν στο DanaPointτον Φεβρουάριο για την ετήσια συνάντηση της Εταιρείας Ανάλυσης Συμπεριφοράς της Καλιφόρνια, του τοπικού κλάδου της διεθνούς Εταιρείας Ανάλυσης Συμπεριφοράς. Ένα σημείο που επανήλθε πολλές φορές κατά το συνέδριο ήταν η σημασία της ύπαρξης εκπαιδευμένων θεραπευτών ΑΒΑ. Σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους, η ζήτηση για ΑΒΑ είναι πολύ μεγαλύτερη από την διαθεσιμότητα εκπαιδευμένων θεραπευτών, ένα πρόβλημα που ελπίζουμε να λύσει το Συμβούλιο Πιστοποίησης Αναλυτών Συμπεριφοράς (BACB).

Άλλο πρόβλημα είναι ότι τα χρήματα και ο χρόνος που σπαταλιούνται σε ψευδείς υποσχέσεις, στερούνται από τη σωστή έρευνα και την πραγματική πρόοδο. Φυσικά υπάρχει και ο κίνδυνος σωματικής και συναισθηματικής βλάβης. «Η πιο δραματική ίσως εκδήλωση των κινδύνων από την ψευτοεπιστήμη για τον αυτισμό... είναι η παγκόσμια κρίση δημόσιας υγείας, την οποία έχει προκαλέσει η ψευτοεπιστήμη με τον φόβο που έχει δημιουργηθεί προς τα εμβόλια», ++++++++είπε η Green. Hwww.quackwatch.com ++++++είναι ένας ιστότοπος αφιερωμένος στην διερεύνηση απατών και μύθων που έχουν σχέση με την υγεία.

Εδώ οι γονείς θα βρουν πληροφόρηση για τις θεραπείες του αυτισμού που δεν έχουν επιστημονική εγκυρότητα. Η Quackwatch, που καυχιέται για την συμβουλευτική της επιτροπή από 152 μέλη, επιστήμονες και τεχνικούς, αναφέρει ότι οι μελέτες των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ και το Ινστιτούτο Ιατρικής έχουν επιβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτισμού και θιμεροσάλης. Η ψευδοεπιστημονική θεωρία λέει πως η θιμεροσάλη, ένα συντηρητικό που υπάρχει στα εμβόλια, περιέχει χαμηλά επίπεδα υδραργύρου και προκαλεί αυτισμό. Το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας αναφέρει την απουσία αποδείξεων γι' αυτή τη θεωρία στον ιστότοπό του, αλλά η πεποίθηση ότι υφίσταται σύνδεση αυτισμού και υδραργύρου παραμένει διάχυτη.

Παραπέρα, η θιμεροσάλη έχει αφαιρεθεί από πολλά εμβόλια και «κανένα από τα σημερινά εμβόλια για νήπια εναντίον 12 λοιμώξεων δεν περιέχει θιμεροσάλη σαν συντηρητικό», σύμφωνα με το Quackwatch. Το εκπληκτικό είναι ότι το MMR, το εμβόλια κατά της ερυθράς, ιλαράς και μαγουλάδων, ποτέ δεν περιείχε θιμεροσάλη, ενώ ήταν αυτό που κατηγορήθηκε περισσότερο για την πρόκληση αυτισμού. Κι όμως, πολλοί γονείς αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, ενώ άλλοι δοκιμάζουν την απομετάλλωση (chelation). Η θεραπεία αυτή αφορά την απομάκρυνση βαρέων μετάλλων από τον οργανισμό μέσω ενδοφλέβιων φαρμάκων, διαδερματικών κρεμών και άλλων μεθόδων.
Δεδομένου ότι αυτή βασίζεται σε μια θεωρία που έχει απορριφθεί, θα ήταν ικανή αιτία να την αποφεύγουν, ενώ ταυτόχρονα είναι ακριβή και επικίνδυνη. Έχει προκαλέσει βλάβες υγείας και θανάτους σε μερικά περιστατικά. Επειδή όμως την αποκαλούν βιοϊατρική μέθοδο και διαφημίζεται και εφαρμόζεται από κάποιους γιατρούς, οι γονείς είναι λιγότερο επιφυλακτικοί απ' ότι θα έπρεπε.


Άλλος ένας «Έξυπνος Χανς»
Το φιάσκο με την FCμας αποκαλύπτει πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η ψευτοεπιστήμη.
Λίγο μετά το 1990, η FCχαιρετίστηκε από τους θεραπευτές και τα ΜΜΕ σαν ένα θαύμα που επέτρεψε σε άτομα με αναπηρία να μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα για πρώτη φορά. Σε πολλές περιπτώσεις, ο βοηθός κρατά το χέρι του αυτιστικού και τον βοηθά να πληκτρολογήσει ένα μήνυμα με το ένα δάχτυλο. Άνθρωποι με διάγνωση νοητικής καθυστέρησης ή αυτισμό, έπαιρναν στο σχολείο τους βοηθούς τους και αίφνης έγιναν πρώτοι μαθητές κι άρχισαν να γράφουν ποιήματα και διηγήματα.

Γονείς και δάσκαλοι παρασύρθηκαν από μια φρενίτιδα λεκτικών δεξιοτήτων που μόλις ανακάλυψαν στα αυτιστικά παιδιά και μαθητές τους... (διαβάστε προηγούμενα άρθρα για περισσότερα σχετικά με αυτή την ιστορία απάτης)

... Όπως εξηγεί το Λεξικό του Σκεπτικιστή (TheSkeptic'sDictionary, Carroll, 2003), προς το τέλος του 19ου αιώνα ήταν κάποιος που πίστευε πως το άλογό του, ο Έξυπνος Χανς, έλυνε μαθηματικές εξισώσεις χτυπώντας την οπλή του όσες φορές αντιστοιχούσαν στον σωστό αριθμό. Τελικά ανακαλύφθηκε ότι ο Χανς ανταποκρινόταν σε ασυνείδητες αδιόρατες κινήσεις του αφεντικού του, που τον έκαναν να αρχίζει και να σταματάει τα χτυπήματα της οπλής στη σωστή στιγμή. Όταν ο Χανς δεν έβλεπε το αφεντικό του ή όταν το αφεντικό του δεν ήξερε τη σωστή λύση, ούτε ο Χανς μπορούσε να απαντήσει σωστά.

Οι ψυχολόγοι ξέρουν από παλιά αυτό το φαινόμενο «ασυνείδητης καθοδήγησης» στους ανθρώπους, και η FCαποδείχτηκε πως ήταν κάτι ανάλογο.

Ακόμη και μετά τις συντριπτικές αποδείξεις για την αναποτελεσματικότητα της FC, ο Biklenτην προωθεί. Ακόμη και το FacilitatedCommunicationInstituteatSyracuseUniversityτου Biklenδεν διαθέτει σωστά ελεγχόμενα επιστημονικά δεδομένα για να υποστηρίξει την εγκυρότητα της μεθόδου.

Βλέποντας το ιστορικό της FC, η δημοσιότητα γύρω από το ντοκιμαντέρ αποτελεί μια αποθαρρυντική ένδειξη για το πώς η ψευτοεπιστήμη μακροημερεύει και γοητεύει.

Όπως είπε η Green, «Η ταινία και η διαφήμιση που κάνει, έχουν στόχο μια νέα γενιά γονέων με παιδιά με αυτισμό, που στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν ξέρουν την ιστορία της υποβοηθούμενης επικοινωνίας κι έτσι είναι πολύ πιθανό να πέσουν στην παγίδα των γοητευτικών ισχυρισμών που γίνονται υπέρ της μεθόδου FC.»


References
Carroll, R.T. (2003). The skeptic's dictionary: A collection of strange beliefs, amusing deceptions, and dangerous delusions. New York: Wiley.
Sagan, C. (1996). The demon-haunted world: Science as a candle in the dark. New York: Ballantine.
Commission for Scientific Medicine and Mental Health News Release
The Commission for Scientific Medicine and Mental Health (CSMMH) reacts with disappointment and dismay at Syracuse University's appointment of Dr. Douglas Biklen as Dean of its School of Education.

Dr. Biklen has long been the world's foremost proponent of facilitated communication (FC), a thoroughly discredited technique that purportedly allows mute and otherwise linguistically impaired children and adults with autism to communicate. FC has also been used among individuals with other severe developmental disabilities, brain injuries, mental retardation, and serious communication impairments. The rationale underpinning FC, which has been refuted by the scientific community, is that infantile autism is primarily a disorder of movement, not of cognition or social relatedness. These individuals, Dr. Biklen asserts, do not suffer from severe intellectual or interpersonal deficits. Instead, their movement deficits ostensibly render them incapable of speaking, leaving outsiders with the erroneous impression that they are cognitively impaired. Hence, with the aid of a facilitator who holds their hands, individuals using FC can supposedly type complete sentences on a computer keyboard or letter pad.

Yet numerous carefully controlled and peer-reviewed studies provide extensive and convincing evidence against FC. These investigations demonstrate that the seeming success of FC is due to facilitators' unintentional control over the individual's hand movements-the well known "ideomotor" or "Ouija-board" effect. Indeed, the American Psychological Association, American Psychiatric Association, American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, American Association on Mental Retardation, American Speech-Language-Hearing Association, Association for Behavior Analysis, American Academy of Pediatrics, and New York State Department of Health have all issued policy statements advising against the use of FC for autism. Surprisingly, the Syracuse University press release announcing Dr. Biklen's appointment, which discusses his central role in popularizing and disseminating FC, makes no mention of the large research literature debunking this treatment. The press release also neglects to mention the widely heralded 1993 PBS Frontline documentary, "The Prisoners of Silence," which provided a devastating refutation of Dr. Biklen's claims regarding FC and autism.
Despite the overwhelming scientific evidence against FC, Dr. Biklen has continued to promote it widely and uncritically in numerous venues. In addition, he has continued to dismiss the substantial body of negative findings regarding FC from controlled studies. Disturbingly, FC has been associated with numerous uncorroborated allegations of sexual and physical abuse against the family members of children with autism, some of which have resulted in the separation of parents from their children. Moreover, by first raising and then dashing the hopes of thousands of parents of children with autism, Dr. Biklen and other proponents of FC may have done grave harm to mental-health clients and to the reputation of clinical practitioners. Dr. Biklen's efforts are particularly troubling given the availability of applied behavior analysis and related treatment approaches that have demonstrated promise in controlled studies for ameliorating the cognitive and emotional difficulties of individuals with autism.

CSMMH does not doubt Dr. Biklen's good intentions, nor does it question his enthusiasm, administrative skills, or his personal commitment to the plight of individuals with autism and other serious developmental disabilities. In addition, CSMMH does not question the right of Syracuse University to appoint Dr. Biklen to the position of Dean, nor does it question Dr. Biklen's academic freedom to continue to publish articles and books supportive of FC. Nevertheless, along with academic freedom comes the responsibility for scientific rigor and an acknowledgement, rather than dismissal, of findings that consistently contradict one's claims.

By placing Dr. Biklen in charge of a major school of education at a prestigious institution of higher learning, Syracuse University is undermining the nationwide movement to place the fields of education and educational psychology on firmer scientific footing. Whether intended or not, Syracuse University is also sending a clear signal that it is not firmly committed to embracing evidence-based approaches to the understanding and treatment of human behavior. Their appointment of Dr. Biklen as Dean is a major step backward in the vitally important effort to promote science and combat pseudoscience in mental-health care.

Ronald Acierno, Ph.D.
Associate Professor, Department of Psychiatry
Medical University of South Carolina
Bill Ahearn, Ph.D.,
BCBA Director of Research
New England Center for Children , Southboro, MA
James Alcock, Ph.D.,
C.Psych. Professor, Department of Psychology
Glendon College, York University, Canada
George S. Baroff, Ph.D.
Professor Emeritus, Psychology
University of North Carolina at Chapel Hill
Douglas Bernstein, Ph.D.
Professor Department of Psychology
University of South Florida
Barry L. Beyerstein, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
Simon Fraser University, Canada
Lynn Brandsma, Ph.D.
Assistant Professor, Department of Psychology
Chestnut Hill College, Philadelphia
John Winston Bush, Ph.D.
Chairman
New York Institute for Cognitive and Behavioral Therapies
New York, NY
Anthony Castrogiovanni, Ph.D.
Pyramid Educational Consultants
Olivebridge, NY 12461
James Coyne, Ph.D.
Professor, Department of Psychiatry
University of Pennsylvania
Susan Clancy, Ph.D.
Postdoctoral Fellow, Department of Psychology
Harvard University
Michael Eberlin, Ph.D.
Clinical and School Psychologist in Private Practice
Commack, NY
Howard D. Eisman, Ph.D
Executive Director
New York Institute for Cognitive and Behavioral Therapies
New York, NY
Howard N. Garb, Ph.D.
Chief, Psychology Research Service
Wilford Hall Medical Center Lackland Air Force Base
(The views expressed in this letter are those of Dr. Garb and are not the official policy of the Department of Defense or the United States Air Force.)
William I. Gardner, Ph.D.
Emeritus Professor, Rehabilitation Psychology Program
University of Wisconsin-Madison
Brandon Gaudiano, Ph.D.
Postdoctoral Fellow, Department of Psychiatry and Human Behavior
Brown Medical School
Laraine M. Glidden, Ph.D.
Chair, Department of Psychology
St. Mary's College of Maryland
Gina Green, Ph.D.
Lecturer, Graduate School of Public Health and Department of Education
San Diego State University
Adjunct Professor, Department of Behavior Analysis
University of North Texas
James Herbert, Ph.D.
Associate Professor and Director of Clinical Training Department of Psychology
Drexel University, Philadelphia
Terence Hines, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
Pace University, New York
Ray Hyman, Ph.D.
Professor Emeritus, Department of Psychology
University of Oregon
Donald Klein, M.D. Professor Department of Psychiatry New York State Psychiatric Institute Columbia University
Russell J. Kormann, Ph.D.
Project Director: Natural Setting Therapeutic Management
Rutgers, The State University of New Jersey
Scott O. Lilienfeld, Ph.D.
Editor, Scientific Review of Mental Health Practice
Associate Professor, Department of Psychology
Emory University, Atlanta
Steven Jay Lynn, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
Binghamton University, Binghamton, NY
Donald H. McBurney, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
University of Pittsburgh
Elizabeth A. Meadows, Ph.D.
Associate Professor, Department of Psychology
Central Michigan University
Jon C. Meccarello, Ph.D.
New York State Licensed Psychologist
Rochester, NY
Jean Mercer, Ph.D.
Professor, Richard Stockton College
New Jersey
Michael B. Miller, Ph.D.
Assistant Professor, Department of Epidemiology
University of Minnesota
Raymond G. Miltenberger, Ph.D.
Jordan A. Engberg
Professor, Department of Psychology
North Dakota State University
Robert Montgomery, Ph.D.
Adjunct Faculty, Department of Psychology
Director, Autism Spectrum Program
Georgia State University
Timothy E. Moore, Ph.D.,
C. Psych. Professor and Chair, Department of Psychology
Glendon College, York University Canada
James A. Mulick, Ph.D.
Professor, Pediatrics and Psychology
The Ohio State University
William T. O'Donohue, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
University of Nevada, Reno
Anthony R. Pratkanis, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
University of California, Santa Cruz
Raymond G. Romanczyk, Ph.D., BCBA
Professor and Director, Institute for Child Development
Department of Psychology
Binghamton University, Binghamton, NY
Gerald Rosen, Ph.D.
Clinical Professor, Department of Psychiatry
University of Washington Seattle, WA
Donald K. Routh, Ph.D.
Professor Emeritus, Department of Psychology
University of Miami
John Ruscio, Ph.D.
Associate Professor, Psychology Department
Elizabethtown College
Wallace Sampson, M.D., F.A.C.P
Editor, Scientific Review of Alternative Medicine
Professor of Medicine, Emeritus Stanford University
Sally Satel, M.D.
Psychiatrist and author
American Enterprise Institute Washington, D.C.
Henry D. Schlinger, Ph.D.
Lecturer, Departments of Psychology
California State University Los Angeles and Northridge
Howard C. Shane, Ph.D.
Associate Professor, Department of Otolaryngology
Harvard Medical School
Sara S. Sparrow, Ph.D.
Professor Emerita and Senior Research Scientist
Yale Child Study Center Yale University
Robert L. Spitzer, M.D.
Professor, Department of Psychiatry
New York State Psychiatric Institute
Columbia University
Carol Tavris, Ph.D.
Social psychologist, lecturer, writer
Los Angeles, CA
Bruce Thyer, Ph.D.
Professor, College of Social Work
Florida State University
Timothy R. Tumlin, Ph.D.
Psychologist, Independent Practice
Burr Ridge, IL
Stuart Vyse, Ph.D.
Professor, Department of Psychology
Connecticut College
James M. Wood, Ph.D.
Associate Professor, Department of Psychology
University of Texas, El Paso, TX