Ο άτυπος αυτισμός είναι μια διάγνωση, η οποία χρησιμοποιείται όταν το παιδί δεν έχει όλα τα αναμενόμενα συμπτώματα για ΔΑΦ. Προϋπόθεση για να χρησιμοποιηθεί αυτή η διάγνωση είναι να τεκμηριώνεται η ύπαρξη σοβαρών επιπτώσεων στη λειτουργικότητα του παιδιού.

Τα «στοιχεία αυτισμού» είναι μια έκφραση που ακούγεται συχνότατα όταν οι ειδικοί συνομιλούν με γονείς, αλλά δεν αποτελεί κάποιον επίσημο όρο. Το τι εννοεί κανείς με αυτή την έκφραση επομένως κάθε άλλο παρά σαφές είναι. Γι’ αυτό είναι καλό να αποφεύγεται για να μη δημιουργείται σύγχυση.

Ειδικά όταν το παιδί δεν παρουσιάζει αξιόλογες επαναληπτικές συμπεριφορές και άλλα στοιχεία που κάνουν τη συμπεριφορά του δύσκολη και άκαμπτη, και ιδίως αν έχει ποικιλία ενδιαφερόντων και έχει ευπροσάρμοστο χαρακτήρα, θα πρέπει να εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο της λεγόμενης πραγματολογικής διαταραχής. Η διαταραχή αυτή συζητείται εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη, αλλά έχει επισημοποιηθεί μόνο στις ΗΠΑ. Η κοινωνικο-επικοινωνιακή εικόνα των παιδιών μοιάζει πάρα πολύ με αυτή που βλέπουμε στον αυτισμό. Χρειάζεται γνώση και εμπειρία για να θέσει κανείς τη σωστή διάγνωση, κι αυτό είναι σημαντικό, καθώς η πραγματολογική διαταραχή έχει καλύτερη πρόγνωση, αλλά πολλές θεραπευτικές ανάγκες όμοιες με αυτές του αυτισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη) η διαταραχή αυτή δεν υπάρχει στην κωδικοποίηση που χρησιμοποιεί ο ΕΟΠΥΥ, γι’ αυτό οι ειδικοί αντικαθιστούν αυτή τη διάγνωση γράφοντας πότε «σύνδρομο Asperger» και πότε «ειδική γλωσσική αναπτυξιακή διαταραχή (με στοιχεία αυτισμού)».